


Çiftikteki diğer bir önemli konu ise çiftliğin neredeyse tamamen kendi kendine yeter durumda olmasıydı. Sahip olunan ineklerin gübresi tamamen üretimde kullanılıyordu (arpa, yulaf, kış sebzeleri). Bu ürünlerin olduğu tarlalar otlak alanları olarak da kullanılıyordu, bütün arazi 7-8 sene sürecek karma bir dönüşüm sistemiyle işliyordu.
Toprak yapısının bozulmaması için yapılabilecek en iyi dönüşüm sistemini yıllar önce oturtmuşlardı ve bu durumdan kendileri kadar taze ot çiğneyen inekler de memnun görünüyordu.
Ders dahilinde çiftlikte bulunan agroekolojik sistemi bilinçli ve sistematik bir şekilde incelememiz gerekiyordu elbette ama insanın ilk bakışta bile oradaki düzeni hissetmesi ve gözlemlemesi mümkündü.
Tarlalar, otlaklar, tarlalar, otlaklar. Atlar ve tarım aletleri. İnekler ve gübreler.
İnsanlar ve güzel yemekler ve her yemekte şükretmek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder